Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια;

ΕΞΟΔΑ ΗΜΕΡΑΣ (Είδη μη-ανάγκης, ούτε πρώτης, ούτε δεύτερης, ούτε εκατοστής)

1 κουτί depon
1 κουτί αντισυλληπτικά
1 σκεύασμα για άφθες
1 αφρόλουτρο
2 άμμοι (πουπουδοάμμοι)
1 αντηλιακό

ΣΥΝΟΛΟ: 37,40 ευρώ... 12.744 δραχμές!!

Για αυτό και εγώ από εδώ και πέρα:

1) Θα τηρώ τα ήθη και τις παραδόσεις. Για τον πονοκέφαλο μόνο ξεμάτιασμα άντε και κανέναν διαλογισμό
2) Εδώ παίζουν τρία πιθανά σενάρια. Α) Πλήρης αποχή από το σεχ, Β) Σεχ χωρίς προφυλάξεις και ότι βρέξει ας κατεβάσει, Γ) Να βάλω μπρος για παιδί (το τελευταίο απορρίπτεται διότι θα μου κοστίζει όλο μου το μισθό). Η επιλογή Α μου φαίνεται η πιο ασφαλής για μένα και η πιο επικίνδυνη για τους γύρω μου.. Οπότε θα πέσει και εδώ διαλογισμός για να μην υποστούν τα νεύρα μου όλοι οι άλλοι
3) Ο πόνος σε σκληραγωγεί και σε κάνει να υπομένεις τις κάθε είδους κακουχίες και αναποδιές. Από εδώ και πέρα θα αφήνομαι στο βασανιστικό πόνο των αφθών μου και θα γίνω ένας συγκαταβατικός και πράος άνθρωπος. Μόνη μου εγώ και ο πόνος μου.
4) Για το μπανάκι μόνο νεράκι και αλισίβα. Εάν λόγω της αύξησης των τιμολογίων χρειαστεί να το κόψω και αυτό, θα μετακομίσω δίπλα σε κανά ποτάμι και θα κάνω το λουτρό μου εκεί
5) Το πουπουδί θα κάνει πλέον την ανάγκη του στις γλάστρες και θα γλιτώνουμε και λεφτά για λιπάσματα. Εναλλακτικά, θα του μάθω να χρησιμοποιεί το βε - σε
6) Αντηλιακό δε θα μου χρειάζεται πια διότι δε θα έχω τη δυνατότητα να διανύσω 150 χλμ (ξέρετε πόση βενζίνη χρειάζεται;) για να φτάσω στην πλησιέστερη παραλία και να τσουρουφλιστώ κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο

Πρέπει να το παραδεχτώ... Είμαι σπάταλη, σπάταλη, σπάταλη! Και οφείλω να συμμορφωθώ. Για να μπορώ και αυτό το καλοκαίρι να ζω ελεύθερη απο πιστωτικές.

Η Στρουμφίτα δεν είναι καλά...
Ζεσταίνεται, ζεσταίνεται πολύ. Το στρουμφομανιτάρι της δεν έχει τέντες, γιατί ο μανιταρονοικοκύρης της είναι στρουμφοσπαγγοραμένος. Ένα όμορφο μανιτάρι εκτεθειμένο ολημερίς στον ήλιο μετατρέπεται το βράδυ σε κολαστήριο και σε τόπο μη ύπνου. Σε αυτό το μανιτάρι τα καλοκαιρινά βράδια δε κοιμάται κανείς και ποτέ.
Η Στρουμφίτα βράζει σήμερα μέσα-έξω.
Βράζει γιατί δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν άτομα τόσο ξεροκέφαλα και ανόητα που με τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους να δυσκολεύουν τόσο τη ζωή της.. Άτομα που δεν τα επέλεξε καν να στέκονται σε εκείνη τη γωνιά της μέρας της! Είναι από αυτές τις σχέσεις που μας τις επιβάλλουν δυστυχώς, οι άλλοι - το κράτος - ο Θεός (?) - η μοίρα, και τις νιώθεις να καταπίνουν κάθε ευχάριστο συναίσθημα και κάθε λογική

Τί να σας λέω.. Πολλά νεύρα και κανένα αποτέλεσμα... Τσάμπα η γιόγκα, τσάμπα οι ανάσες, τσάμπα οι θετικές σκέψεις...

Αποτέλεσμα;
Ανυποχώρητος πονοκέφαλος και άφθες (το ολ ταιμ κλάσικ σύμπτωμα άγχους και θυμού)

Γιατρικό για τις άφθες υπάρχει ή θα ταλαιπωρούμαι πάλι για 10 μέρες;
Α! Κι αν έχετε υπόψη σας κανέναν τρόπο αυτοελέγχου του θυμού θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως (και όχι, το να μετρήσω μέχρι το 100 δε πιάνει, ούτε καν μέχρι το 1000)