Η Στρουμφίτα δεν είναι καλά...
Ζεσταίνεται, ζεσταίνεται πολύ. Το στρουμφομανιτάρι της δεν έχει τέντες, γιατί ο μανιταρονοικοκύρης της είναι στρουμφοσπαγγοραμένος. Ένα όμορφο μανιτάρι εκτεθειμένο ολημερίς στον ήλιο μετατρέπεται το βράδυ σε κολαστήριο και σε τόπο μη ύπνου. Σε αυτό το μανιτάρι τα καλοκαιρινά βράδια δε κοιμάται κανείς και ποτέ.
Η Στρουμφίτα βράζει σήμερα μέσα-έξω.
Βράζει γιατί δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν άτομα τόσο ξεροκέφαλα και ανόητα που με τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους να δυσκολεύουν τόσο τη ζωή της.. Άτομα που δεν τα επέλεξε καν να στέκονται σε εκείνη τη γωνιά της μέρας της! Είναι από αυτές τις σχέσεις που μας τις επιβάλλουν δυστυχώς, οι άλλοι - το κράτος - ο Θεός (?) - η μοίρα, και τις νιώθεις να καταπίνουν κάθε ευχάριστο συναίσθημα και κάθε λογική

Τί να σας λέω.. Πολλά νεύρα και κανένα αποτέλεσμα... Τσάμπα η γιόγκα, τσάμπα οι ανάσες, τσάμπα οι θετικές σκέψεις...

Αποτέλεσμα;
Ανυποχώρητος πονοκέφαλος και άφθες (το ολ ταιμ κλάσικ σύμπτωμα άγχους και θυμού)

Γιατρικό για τις άφθες υπάρχει ή θα ταλαιπωρούμαι πάλι για 10 μέρες;
Α! Κι αν έχετε υπόψη σας κανέναν τρόπο αυτοελέγχου του θυμού θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως (και όχι, το να μετρήσω μέχρι το 100 δε πιάνει, ούτε καν μέχρι το 1000)