ΔΥΟΧΙΛΙΑΔΕΣΕΠΤΑΚΑΙΚΑΤΙ

το 2008 δεν ήρθε ακόμη. ο χρόνος τελείωσε τον αύγουστο, εκείνο το απόγευμα. το τελευταίο μπάνιο του καλοκαιριού. η θάλασσα λάδι, η παραλία έρημη και εμείς στη σιωπή του βυθού. πόσες ώρες.. ξεχαστήκαμε στο νερό. κι εκείνο το άμοιρο χτένι που βρήκαμε.. το μοιραστήκαμε τουρτουρίζοντας στη παραλία, τα πόδια χωμένα στην από ώρα κρύα άμμο. ευτυχία...

μετρώ τα χρόνια με τα καλοκαίρια μου, το τέλος του καλοκαιριού σηματοδοτεί τη νέα μου χρόνια. τότε νιώθω δυνατή, έτοιμη να πάρω αποφάσεις για το νέο έτος (και να μην τις τηρήσω), να δώσω υποσχέσεις, να χτίσω τους πύργους μου.

μέχρι την έλευση του χειμώνα όλα θα έχουν ξεχαστεί..

αναμένοντας το επόμενο καλοκαίρι