GIVE ME A BREAK!

Η μανούλα λείπει μόλις τρεις ημέρες. 15 μέρες στη Γερμανία και ένα Σαββατοκύριακο Βιέννη; Στρασβούργο ίσως; Ζυρίχη; Θα δείξει...
Και χαίρομαι, όχι που λείπει, αλλά που είναι η πρώτη φορά απ' όσο θυμάμαι, που κάνει κάτι μόνο για αυτήν χωρίς να υπολογίσει κανέναν, μια πράξη απόλυτης ανεξαρτησίας. Ποιούς αφήνει πίσω, τί θα τρώνε, ποιός θα καθαρίζει, πώς θα ζουν χωρίς αυτήν.

Αυτοί που μένουν πίσω λοιπόν είναι δυο μαντραχαλαίοι (συγγνώμη μπαμπά) και εγώ. Κατά βάση αυτοί που μένουν πίσω και πρέπει να καλύψουν τις τρύπες είναι η εξής μία:
Εγώ!

Από προχθες λοιπόν έβαλα σε εφαρμογή το σχέδιο "Βιλέντα", σχέδιο έκτακτης φασίνας σε περίπτωση ασθενείας ή απουσίας της μαμάς.
Ξύπνημα στις 7:00, ολική φασίνα του σπιτιού μου εντός δύο ωρών παρακαλώ!! Ο Βέγγος μπροστά μου θα ωχριούσε. Μια τρελή με το μαλλί κότσο, να τινάζει και να πλένει τα μπαλκόνια στις 8:00 το πρωί, να βάζει πλυντήρια, να βγάζει τα ρούχα για άπλωμα κτλ κτλ. Στις 9:00 ένα γρήγορο ντους και βουρρρρρρ για τη δουλειά μέχρι τις 8:00.

Στο μυαλό μου, στο μεταξύ, έχει αρχίσει να παίζει το σουξεδάκι της Πρωτοψάλτη, η οποία παρεπιπτόντως δε μου αρέσει καθόλου, ούτε αυτή ούτε το σουξεδάκι της.

Επιστρέφω αφηρημένη στο σπίτι και ονειρεύομαι ήδη παραλίες, άραγμα και τα σχετικά. Ο Θωμάς έχει πάρει σάρκα και οστά και είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί ποτέ. Ανοίγω την πόρτα, αυτοχαστουκίζομαι για να συνέλθω και βάζω καφέ στην καφετιέρα καθότι επακολουθεί δίωρο μάθημα ισπανικών.
5 λεπτά πριν ακούσω την πόρτα να χτυπά, κόβεται το ρεύμα!!! Το μάθημα ακυρώνεται! Κβαντοσύμπτωση; Ή το ήθελα τόσο πολύ που όλο το σύμπαν συνωμότησε υπέρ μου (Κοέλιο μπλιαχ)
Τρία ζήτω παρόλαυτά για τις απεργιακές κινητοποιήσεις!!! Γενικώς βέβαια, όχι μόνο της ΔΕΗ.

Χθες, το σκηνικό επαναλήφθηκε με το άλλο σπίτι, αυτό της μαμάς μου και διανθίστηκε ποικιλοτρόπως για να μην υπάρχει μονοτονία και ρουτίνα:
Α)Μεγαλύτερο σπίτι
Β) 3 επιπλέον πλυντήρια ρούχα, (αυτό το άπλωμα ρούχων, τσεκάρισμα αν στέγνωσαν, μάζεμα, σύμπτηξη για να χωρέσουν τα νέα πλυντήρια είναι το χειρότερό μου) Πέραν του ότι έχω κληρονομήσει κάτι εντελώς άχρηστες συνήθειες από τη μαμά, όπως ότι τα ρούχα πρέπει να απλώνονται συμμετρικά αρχίζοντας από το μικρότερο σε μήκος, κάτι που σημαίνει ότι με κάθε νέο πλυντήριο έχουμε αναδιάταξη στα σχοινιά!!! Παρέλαση κανονική! Το ξέρω ότι είναι και χαζό και απόλυτα κουραστικό και χρονοβόρο αλλά κάθε φορά που παρακάμπτω την κωνσταντίνεια θεωρία για το νοικοκυριό, ακούω τη φωνή της στα αυτιά μου. Και προτιμώ την extra κούραση από μουρμούρα και γκρίνια.
Γ) Ψώνια! Το χειρότερό μου, το οποίο έγινε χειρότερο γιατί με ακολούθησε και ο αδελφός μου για να με βοηθήσει (ντεμέκ). Ο αδελφός μου είναι supermarket addict. Πηγαίνει στα supermarket από χόμπι (όσο μεγαλύτερο το supermarket τόσο το καλύτερο) και σπαταλάει ώρες ψάχνοντας να βρει την χι σάλτσα με γεύση φινόκιο και τη δείνα με γεύση ανανά. Στο τέλος, φορτώνεται με ένα σωρό άχρηστα πράγματα και σπαταλάει πολλά πολλά λεφτα. Για να φανταστείτε κάθε νέα του σχέση περνάει το crash test σε ένα supermarket και αν επιβιώσει συνεχίζουν ακάθεκτοι. Με αυτά και με εκείνα έχει ψωνίσει από όλες τις αλυσίδες στη Βόρεια Ελλάδα. (Στο Σκλαβενίτη δεν έχει πάει... Ακόμη!)
Τα ψώνια, που λέτε, διήρκησαν δυό ώρες και είναι πολλές για την πόλη που ζω.

Γυρνώντας σπίτι και αφού μάζεψα τις σακούλες, έβαλα γάλατα, βούτυρα, φρούτα κλπ στο ψυγείο, συμμάζεψα τα δύο σπίτια, την έπεσα στον καναπέ και κοιμήθηκα από τις 11. Τα σχέδια για νυχτερινή έξοδο πήγαν στράφι. Φευ! Τσάμπα οι μάσκες και τα scrub!

Ο τρίτος γύρος σήμερα ήταν ο καταλυτικός. Με εξαίρεση ένα διάλλειμα για δεκάλεπτο καφέ, από τις 8 το πρωί μέχρι τώρα έχω σιδερωσει 5 πλυντήρια ρούχα και ξανασκούπισα το σπίτι μου (καθότι έχω και τον Πουπούλη που ουδόλως σέβεται τις προσπάθειές μου και γεμίζει τα πάντα με τρίχες, πουπουλένιες και αγαπημένες μεν, τρίχες παρόλαυτα δε)

Και έπεται συνέχεια... Σε κανένα δεκάλεπτο έρχεται και η καθηγήτρια των Ισπανικών για να αναπληρώσουμε το μάθημα της Πέμπτης. Και διακοπή να γίνει τώρα δε σώζομαι με τίποτα, ο ήλιος λάμπει (κλαψψ)


Όπως αντιλαμβάνεστε οι υπόλοιποι του σπιτιού σε όλο αυτό είναι απόντες, με μπροστάρη τον
πατέρα μου, με τον οποίο γίναμε ψιλοκώλος λίγο πριν και ηρέμησα. Μου έφυγαν τα νεύρα, μου έφυγαν όλα. Όχι τίποτα αλλά πρέπει να διατηρήσω και την αξιοπρέπεια μου. Μπορεί να τσακίζομαι για να τα προφτάσω όλα, αλλά δεν πρέπει να σωπαίνω και να μη δηλώνω την αντίθεσή μου με όλη αυτή την εκμετάλλευση που υπόκειται το γυναικείο φύλο όλους αυτούς τους αιώνες...

Όπως τα βλέπω τα πράγματα καλύτερα να μείνω ως έχω, δηλαδή me, myself and I. A! Και ο Πουπούλης μου! Να μη σκοτίζομαι για κανέναν παρά μόνο για μένα!

Α! Και από αύριο θα μαγειρεύω μόνο αν προλαβαίνω! Δε ξέρω αν αυτό θα τους κοστίσει (κάτι ψιθυρίζεται για τις μαγειρικές μου ικανότητες) αλλά κάπως πρέπει να αντιδράσω!

Αποχή από το μαγείρεμα λοιπόν!
Συνδικαλίστριες νοικοκυρές όλου του κόσμου ενωθείτε!